پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

علی دهقان‌کیا گفت: قانون الزام تاکید دارد صفر تا صد هزینه‌های درمان بیمه شدگان تامین اجتماعی باید رایگان و از محل همان نُه/بیست و هفتمِ بیمه پایه تامین شود؛ حالا بازنشسته علاوه بر بیمه پایه، ماهی چند صد هزار تومان برای بیمه تکمیلی خود و خانواده‌اش می‌پردازد، اما بازهم باید ساعت‌ها در صف بایستد، در معرض خطر ابتلا به کرونا قرار بگیرد و آخرسر همه‌ی هزینه‌ها را از جیب خالی بپردازد!

بیمه شدگان تامین اجتماعی آنقدر از بدعهدی‌ها و خلف وعده‌ها و فعالیت‌های دستوری این سازمان خسته هستند که حتی تمایل به باور کردن اخبار راست هم ندارند. سوال بیمه شدگان این است که چرا باید بیمه تامین اجتماعی اجباری و انحصاری باشد؟ چرا با وجود حجم بالای ناکارامدی در این سازمان و شائبه‌ها و حاشیه‌های مطرح شده در خصوص فساد، حرکات اصلاحی چشمگیری به چشم نمی‌آید؟ چرا باید بیمه شده بخش اعظم هزینه داروی خود را بپردازد؟ چرا سازمان متعلق به مردم به روش‌های غیر مستقیم باید توسط دولت مدیریت شود؟ چرا دولت به خودش اجازه می‌دهد که بار مالی زیاد و افزایش تعهد‌های نابجا به هر اسمی که باشد بر سازمان تحمیل کند؟ و.. سوالی که مسلما مدیران محترم سازمان تامین اجتماعی ترجیح می‌دهند نشنوند و سکوت کنند. سکوتی که سوزاننده آخرتشان خواد بود. البته اگر در برخی از افراد هنوز اعتقادی به این حرف‌ها وجود داشته باشد؟

نایب رئیس اتحادیه پیشکسوتان جامعه‌ی کارگری می‌گوید: در شرایطی که وضعیتِ اقتصادی سازمان‌های بیمه‌گر در رابطه با پرداخت هزینه‌های درمانِ بیمه‌شدگان، بسیار تاسف‌بار است و این صندوق‌ها به هیچ وجه توان پاسخگویی نیازهای درمانی بیمه‌شدگان را ندارند، تصمیم خرق‌الساعه برای افزایش درآمدِ قشر مرفهِ پزشک، بسیار تعجب برانگیز است.

مشاغلی که از آنها به عنوان غیررسمی نام می‌بریم؛ درآمد چندانی نصیب شاغلانشان نمی‌کنند. یک تراکت پخش‌کن حدود ۵۰۰ تا ۶۰۰ هزار تومان درماه درآمد دارد که پرداخت ۲۷ درصد دستمزد به عنوان حق بیمه (قانون بیمه اختیاری) برایش منطقی نیست. پس تکلیف آتیه‌ی این گروه از کارگران چیست؟